Before the workshop took place, I immediately remembered my first encounter with HA!Man last year. He arrived at our school one morning to show his version of improvising on an instrument.To put it plainly, I loved it. I loved the entire performance. Besides the fact that I enjoy improvising, I enjoyed his calm and comfortable demeanor. I could see that he was 'at home' with his instruments, with his music. I actually felt inspired to improvise more after the performance. But, what I really enjoyed from the performance was the fact that I got to play with him. I actually got to improvise in front of a large audience with a pro. To this day, I remember the sensation of musical understanding, without words, without practice. That's why when I heard he was going to come and give us a more private session, I was thrilled. I looked back on my first experience, performing in front of a large audience, performing with a heartfelt sensation, performing with passion, unprepared. I couldn't wait to do it again.

Throughout the session, HA!Man managed to bond with the cozy surrounding that is 'The Red Room.' His calm, comfortable demeanor was just the same. I watched each musician play, each movement, each nervous jitter, each calm gesture. Although I love improvising, I realised that I wasn't that excited to play. I rather wanted to see other musicians play. I wanted to witness their reactions, their movements, their expressions and emotions. Yes, some people didn't feel the same sensation I did last year, but some people did. Some people understood the power of 'speechless music.' Some people felt the power of emotion. And as I define improvising, some people experienced something that the body creates and what the fingers do, speechlessly, emotionally. I loved seeing my peers, my friends, experience the same pleasure that I've had a few times before. I loved seeing their reactions prior to their ability to 'create' and 'do.' One friend in particular made me feel that sensation, that pleasure, without me having to play. I felt passionate without playing my instrument. This one friend had such a fear, such anxiety, because she wanted to succeed with preparation. This one friend managed to blow my mind with her her talent. Besides the actual session, this one friend gained a lot more respect from me.And I was thankful enough to be able to witness it.

Additionally, HA!Man himself aided this entire process, of helping musicians become as comfortable as he was. His mannerisms and manner of speaking, his music and his words created a sense of tranquility. It was amazing to see someone fully understand that emotions exist, with and without music. Apart from being able to play with him, to watch him play on his own was extremely satisfactory. His movements, his playing, his entire self created such a beautiful space, just with the sounds he produced. It was as if he prepared his piece months before. It was an honour to witness the capability of creation.

To conclude, I would say that this workshop aided me further into music and its possibilities. I would say that this workshop pushed people to an extent of tears, both literally and figuratively, both of joy and of fear. It was an amazing way to experiment with music. It was an amazing way to observe other musicians create their emotions and set aside their personas for a few minutes. Even after the workshop now, I still think back to the heart-warming sensation I got from playing, and listening. It was definitely a highlight to my highschool career.

Reactie voor HA!Man: Op 14 juni heb ik de workshop Van HA!Man beleefd. En inderdaad het was een belevenis. Ik ben geen muzikant of zanger ik hou van dansen ja ik dans. Maar in dit kader mocht ik alles wat mijn hart wou. gewoon doen. durven ..ervaren ..zoeken.. liefde geven en krijgen. Ik zei "zoeken" maar snel genoeg het zoeken transformeerde naar vinden , een ruimte vinden waarin ik me uit- waarin ik me heel voel en - een deel van een groot geheel word- zonder afspraken- woorden- hints of "moeten". Maar vanuit het Zijn. Deze workshop- deze gebeurtenis mag van me de wereld helen- in ieder geval ik voelde me helend- geheel- open. en dan wist ik dit is een unieke ervaring wat ik mezelf elk jaar wil gunnen. Bedankt!

Als HA!Man zijn muziek inzet, is het aan de groep, is het aan jou of je meespeelt. Hij nodigt je uit zonder enig oordeel van het begin tot het eind. Ik word stil en luister. Zal ik wel, zal ik niet? En als ik wel, wat laat ik dan van mezelf horen? Welke klank dient zich aan, welk instrument spreekt mij aan of laat ik juist mijn stem horen? Durf ik mee te gaan met de ander of ga ik er juist tegenin? HA!Man nodigt je uit, laat je met rust, gaat met je mee. Met zijn virtuoze muziek en zang maakt hij de weg voor iedereen vrij. De energie stroomt in mij op het moment dat ik de juiste toon, het juiste ritme heb gevonden! Ik beweeg mee op de golven van de anderen. Mijn muziek klinkt! Een bijzonder mooie ervaring!

Encore une fois une très belle soirée d'improvisation musicale mercredi, en compagnie de Marilyn et HA!Man (Francois le Roux). Une grande authenticité et un flux créatif très vivant de la part de Francois. Les interactions furent également jubilatoires pour les quelques personnes qui se sont lancées corps et âmes.

Cela à été pour moi plus qu'une expérience ponctuelle, bien qu'elle aie été très vivante et profonde. Il s'agit plutôt, à la fois d'une joie de vivre et d'une sérénité qui s'actualise sans retenue et au-delà des contingences personnelles, matérielles ou temporelles. Une joie qui contient tout, et qui se manifeste autant dans le silence et l'écoute que dans le flux d'expression créatrice à la fois unique à chaque fois et en résonnance permanente avec nos racines communes.

Tout cela va bien au-delà de la musique, bien qu'elle y aie une place privilégiée. L'abandon non-volontaire, de toutes nos certitudes, de tout ce qui nous rassure, de tout ce qui est confortable, pour finalement s'abandonner, se donner entièrement, danser et être dansé! Quel cadeau! Et je ne suis pas sûr que beaucoup en saisissent réellement la valeur...

Jelly:

De improvisatie workshop van Ha!man was zeer inspirerend!
Niet zomaar improviseren door op je instrument te spelen maar improviseren vanuit je gevoel.
En hoe kom je bij je gevoel? Ha!man deed ons voor hoe je dit vanuit je lichaam en vanuit beelden kunt doen.
En dit dan om te zetten in klank, in muziek en in beweging.
Ha!man weet dit op zo'n uitnodigende manier te brengen dat hij iedereen in beweging krijgt!
Ik heb heerlijk vrij kunnen improviseren op mijn instrument en zelfs met mijn stem!
En dat werkte bevrijdend en gaf energie!

Joke:

Het leuke was dat wij als groep rekening hielden met elkaar en zo'n beetje om de beurt het voortouw namen. Ik werd eigenlijk benieuwd hoe zoiets zou klinken als je het terug zou kunnen horen. Aan het eind van de middag mocht iedereen, als hij of zij dat wilde, om de beurt improviseren met Francois en hoe wonderbaarlijk: daar werden de mooiste improvisaties ten gehore gebracht, zomaar uit het niets kwamen deze uit stem of instrument tevoorschijn! Terugkijkend op deze middag was het een wonderbaarlijke en leerzame ervaring. Dankjewel Francois voor de geweldige support van jouw kant! Ik hoop dat er ooit een kans komt om het weer mee te mogen maken!

Dorian:

Voordat het begon vond ik het allemaal vrij spannend. Ik wist niet wat ik kon verwachten! Samen muziek maken en improviseren is natuurlijk een ruim begrip. Maar uiteindelijk liet ik het me allemaal maar over me heen komen. Overgeven aan wat er zou komen. We waren met een leuk aantal mensen en sommige hadden hun instrument mee genomen. Viool, cello, gitaar, blokfruit en dwarsfluit. En ik? Ik nam mijn stem mee!

Het was een geweldige ervaring. We maakte mooie muziekstukken vanuit het niets. Meestal met instrument en soms met alleen onze stemmen. Het was bijzonder om te zien hoe een stuk opeens begon, van richting kon veranderen en weer vanzelf kon eindigen. Ik vond het heel fijn dat Francois er was als basis. Misschien was dat niet zijn bedoeling maar zo voelde dat wel voor mij en dat was fijn.

Ik heb zelf ook een drempel moeten overgaan om de microfoon te pakken en te gaan zingen. Zingen zonder microfoon is makkelijker maar ik ben blij dat ik het gedaan heb! Het voelde heel fijn en bevrijdend. Ik voelde me veilig in de groep en dat is waarschijnlijk de reden dat ik het uiteindelijk durfde. Het is een aanrader om eens mee te maken. Je bent als groep samen, maakt muziek, je improviseert en leert dat je veel meer durft dan je zou denken! Geweldig!

I realised tonight that I don't need to be afraid! It's tricky though letting go, don't know why! But the process is started and I just need to be courageous and have faith. (Kate)
*
Thank you Francois and Paul (Chenour) for your beautiful music, your gentle authority. Together you inspired us all and gave us a day most magical, allowing us all just to be without self judgement or expectation. And in that space where the mind falls away, I felt able to touch the infinite possibilities which lie within myself and others. I have been reflecting on the spiritual dimension of our day spent together. My teacher always tells us that creativity is a spiritual exercise and I was very much aware of this on sunday. It's not something you can grasp, the mystery is in the unfolding of the creative act. We are Creation itself but the preconditioned mind holds us back, it clouds our understanding that we are free to be creative within our own Divine potential. (Valerie)
*
... out of the regular and more pedictable acivities that one is normally engaged in this Spontaneous Creativity Day opens up a slot it time where you are suddenly thrown in upon your own resources and are free to respond or not to other people. It invites you to risk take without any pressure or obligation. I felt myself giving myself permission to engage without fear of embarrasment at my lack of musical skills. Actually I used to teach Movement and Drama in London schools and I took part in various Actors' Workshops over the years (e.g. at The City Literary Institute) so I am no stranger to the concept of Improvisation. And it got me to dig my spanish guitar out and handle it! It's about trying to live in the present - albeit for a certain span of time - and adapting the conciousness of a child. (Chris)

In the summer of 2011 I was visiting Zimbabwe and whilst there, chanced upon a workshop run by Francois Le Roux, a classical cellist, encouraging young advanced musicians to play their instruments intuitively, to æimproviseÆ as he called it. Slowly but surely he coaxed a number of them up to play their instruments with him, without guidance, just listening to their own creative intuition and freeing themselves from the necessity of following a written score.

I watched, mesmerised, as he drew from these youngsters the most magical sounds, all of their own creation. Tense with anxiety, their first few notes were jarred and awkward but once they realised that they could actually do it, their bodies began to weave with the music and they found a momentum and energy that was delightful to watch. What I was witnessing was each of these young players accessing their own intuitive genius, their own natural creativity unleashed.

So what was it that made this event so extraordinary? Was it the skill of the players? Their ability to play their instruments so beautifully? No. It was a lesson for each of them and to everyone watching that they do not have to follow other peopleÆs music for ever. If they so choose, they can create their own music. After all, all music is but the intuitive inspiration, the creative work of another person. It all began with someone æimprovisingÆ and then writing it all down, the start of a process of original creation.

Education systems around the world encourage us not to listen to our intuition. Intuition is considered unreliable and without foundation. If it hasnÆt been scientifically proven then it simply canÆt exist, or certainly it shouldnÆt be taken seriously. So much of education is based on simply learning what our forebears believed to be necessary for youngsters to get on in life, despite the fact that the majority of it will probably never be used again once they have left school. I have absolutely no recollection of anything but the basic Latin and maths I was taught at school. Why? Because I was completely uninterested in these subjects. I loathed them.

Yet if you listen to or read the books about some of our most creative and original thinkers, they refer regularly to their intuition. They understand without question that their link to creativity and original thought comes directly from this extraordinary quality that exists in all of us, our abundant, dynamic and remarkable intuition.